Westtalent: restfractie Beveren-Leie

Op vraag van Chaos in de comments van één van mijn posts omtrent Westtalent: The Mere Exposure, Zinger en Steven H, bands met een tot hier toe nog onbesproken reputatie en repertoire.

Beginnen we met Steven H, een jonkman waarvan we vorig jaar of zo al eens een cd’tje te recenseren hadden, genaamd ‘K’had ui pertank gezeid’. Dat vonden we toen een beetje amateuristisch, zeker wat betrof de productie en de beats. Intussen zijn er enkele maanden overgegaan en het moet gezegd dat Steven H verbeterd is, want ‘Vis’ sprankelt en bruist in tegenstelling tot het oudere werk. Het kan natuurlijk ook zijn dat ‘Vis’ ook al op dat album stond maar dat het toen zodanig zwom in een zee van flauw verderf dat het ons al gauw is ontgaan. En ‘Waarom toch mee die kèrel’ is ook nieuw en ook beter dan het vroegere werk. Ja, Steven Ht er op vooruit, maar als je al 28 bent mag dat eigenlijk ook al wel. Anyway, zelfrelativeren is zijn deeltijdse job, en dat waarderen we best wel aan de Heyse uit Kaster. Kan hij geen komisch duo vormen met Dandy Davy bijvoorbeeld?

The Mere Exposure staan al al die tijd bij mijn favorieten voor de finale en ‘Impression of Julie’ is de max van een openingsnummer op hun myspace. Pieter-Jan Seynaeve en Kevin Velghe vormen het dynamisch duo en de eerste verdient ook zijn sporen bij Folgazán, een folkband als ik me niet vergis. Ze speelden op Westtalent een cover van Tomàn en dat is Waagstuk spelen als de Oppertomànman (manmanman) in de jury zit. Ze gaan nog niet rechtstreeks naar de finale maar ik heb er goeie hoop op dat ze straks een koord met een wildcard rond hun nek gehangen krijgen. Postrock met duidelijke verwijzingen naar Explosions in the Sky en intussen ook naar het inlandse Transit, wat een criticus natuurlijk zou kunnen doen opwerpen dat het op den duur wel allemaal op elkaar begint te lijken en inwisselbaar wordt. Misschien wel, maar wij blijven er voorlopig nog altijd van smullen.

En dan nog Zinger dus, die zowel publieksprijs als juryprijs in de wacht sleepte en dat terwijl de mens amper een paar maanden geleden deze band heeft opgericht. Hij heet Pieter Deknudt en komt uit Deerlijk en heeft intussen ook bandleden rond zich geschaard en die doen dat verrassend goed, eigenlijk. Zélfs op opener ‘California Anyway’, wat bewijst dat je ook goeie songs kunt maken met dat C-woord in de titel. Dat je er een koortje kunt doorheen jagen na meer dan drie minuten en de song zo weer kunt opfrissen. Anderzijds is die outro wel weggelopen uit een ander nummer, het kan van Weezer geweest zijn, of van Eels of Grandaddy, maar ergens uit weggelopen is het zeker. Niet uit het verbeteringsgesticht evenwel, want daarvoor is het al meer dan goed genoeg. ‘Y12’ speelt met een geinig xylofoontje en laat de rust in ons hoofd wederkeren én het besef opspelen dat dit wel ongelooflijk straf is voor een ‘beginner’. Neem nu ‘Out of Here’, pure singalong kampvuurgenialiteit à la Soapstarter, G Love en Violent Husbands en het slotnummer ‘goodnightsleeptight’, dat ons zacht wiegend in een roes doet zwijmelen. Wedden dat we pas wakker worden bij de eerstvolgende openingsakkoorden in de finale van Westtalent?